Stage in het Guimbal ziekenhuis!

Lieve allemaal,

Na een weekje rustig aan gedaan te hebben ben ik samen met Daphne en Stefanie met onze stage in het ziekenhuis gestart.

Maandag  21 mei

Vandaag begon onze eerste dag stage in het ziekenhuis. Vol spanning gingen we er naar toe. Ik wilde zo graag een bevalling zien. Eenmaal aangekomen gingen we meteen naar de operatie kamers. Helaas was er die ochtend geen bevalling. Wel hebben we 2 operaties gezien. Bij een operatie werd een abces van een voet verwijdert. De 2 de operatie was het verwijderen van necrtotisch weefsel van een 3de graads verbrand been. De rest van de dag hebben we ik onze scrubsuites gewacht op een bevalling. Helaas was deze dag er geen.

dinsdag 22 mei

Vandaag begon de dag iets minder goed. In de jeepney kwam ik erachter dat ik mijn scrubsuite was vergeten. Dit is een uniform dat je aan moet tijdens een operatie of bevalling. Ik heb de eerste 2 operaties niet mee kunnen kijken helaas. Hierna kwam er een super lieve zuster naar mij toe die zei dat er nog wel wat pakken over waren. Ik helemaal blij met mn pak aan op naar de rest om de volgende 3 operaties te bekijken. Dit was een herniaoperatie een ontstoken borst operatie een een operatie waar ze achtergebleven stukjes placenta gingen verwijderen. Nog net voor de pauze kwam een klein stukje van een droom van mij uit. We hebben een bevalling gezien. Dit was echt een droom bevalling voor iedere vrouw. De bevalling duurde in totaal vanaf volledige ontsluiting 10 min.😱Dit was zo speciaal en mooi om mee te maken. Er is ook z’n verschil met Nederland. De vrouwen hier liggen er zo rustig bij zonder pijnstilling. Hierna hebben zijn we wezen kijken op de kinderafdeling.  

woensdag 23 mei

We gingen meteen naar boven maar om te kijken of er een bevalling was, helaas geen bevalling. We zijn hierna als eerste naar de kinderafdeling geweest en daarna naar de eerste hulp hier hebben we 2 besnijdenissen gezien. OMG wat was dat heftig om te zien. Bij de 2de vroegen ze of ik wilde assisteren. Ik dacht jaja dat wil ik wil maar had ook wel het beetje het gevoel zal ik het wel doen is het niet raar. Nee toch heb ik het gedaan.  Ik heb de hechtingen mogen knippen en de wond mogen verbinden ook heb ik de verdoving klaar mogen maken. Ik heb echt respect voor die jongetjes. Ze liggen daar toch maar met weinig verdoving. Elk Filipijnse jongen word hier besneden op hun 12. Als ze dit niet doen worden ze gepest op school. hoe gek is dit😱. 

Donderdag 24 mei

Vandaag begonnen we aan onze laatste stage dag van de week. Elke dag gaan we met de jeepney naar het ziekenhuis. Rond 8 uur zitten we in de jeepney. Het ritje naar het Guimbal ziekenhuis duurt ongeveer 20 min. Dit is altijd al een heel leuk begin van de dag. Een jeepney ritje is op zich al een hele belevenis. Eenmaal aan gekomen in het ziekenhuis liepen wij natuurlijk weer meteen naar boven om te kijken of er een bevalling was. Helaas was die er geen. We gingen wel ff kijken op de postpartum kamers, hier lag een meisje van 17 die gister ook al bezig was net haar weeën. Toen wij gister naar huis gingen had ze 1cm ontsluiting nu had ze er 5. De bevalling ging dus erg sloom. ze is in de na middag overgeplaatst naar een ziekenhuis waar ze mee middelen hadden om de bevalling voort te zetten. Hierna zijn we gaan kijken op de eerste hulp. Hier kwam een meisje van 20 aan met 5cm ontsluiting. Wij helemaal vol spanning, Want we dachten dat we vandaag een bevalling zouden gaan zien. Stefanie en ik hebben toen samen op google oefeningen op gezocht om de weeën meer op gang te werken.  Stefanie en ik zijn toen giechelend en vol spanning naar het meisje van 20 gegaan om met haar deze oefeningen te gaan doen. In het begin was ze erg verlegen maar uiteindelijk stonden we daar met z’n 3 te springen en te bukken. Hierna hebben we haar even met rust gelaten. Rond half 3 waren we toch wel echt nieuwsgierig en benieuwd of ze al bezig was met bevallen. En ja hoor we waren precies op tijd. Jaja daar stond ik dan als een meisje die voor het eerst in een snoepwinkel kwam. Ik was super enthousiast, ik heb meteen steriele handschoenen aan gedaan en ben er bij gaan staan. Na 30 min kwam het hoofdje eruit. De verloskundige vroeg aan mij of ik het wilde doen. Ik zei meteen ja. ik heb nog nooit zo iets moois en bijzonders mee gemaakt. Ik mocht het hoofdje pakken, daarna het lijfje en heb het babytje op de moeders borst mogen leggen. Hierna hielt het niet op ik heb de navelstreng door mogen knippen. Wat normaal de man in Nederland zou doen. Hier in de filipijnen bevallen de vrouwen alleen samen met de verloskundige. Hierna heb ik ook nog de placenta eruit mogen drijven. Mijn droom was uit gekomen. Ik heb denk ik mij roeping gevonden ik wil Verloskundige worden. Helemaal vol adrenaline, kwam er een telefoontje binnen. Er kwam een spoed bevalling aan. De net bevallen vrouw moest snel van het bed af voor de volgende. De vrouw kwam binnen met het hoofdje van het babytje er al half uit. Ik zag dat dit niet een gemiddelde bevalling zou worden. Het hoofdje van de baby was helemaal blauw. De verloskundige deden er alles aan om het babytje zo snel mogelijk geboren te laten worden. Daar stond ik dan machteloos met tranen in mijn ogen. Gelukkig naar 2 min begon het babytje te huilen. Die dag was een van de mooiste van me leven. Die dag heb ik 2 gezonde meisjes geboren zien worden, waarvan ik er een gedaan heb. Ik kan nu wel zeggen dat Filipijnse vrouwen power vrouwen zijn. 

Mijn eerste week stage in het ziekenhuis is wel echt geslaagd kan ik jullie zeggen. Ik geniet nog elke dag met volle teugen van alles wat ik hier mee maak.